Stondanzi

Nou daar is het dan ons verslag van de trip naar Stondanzi (dansende stenen)

Eigenlijk kan ik alleen maar schrijven Wauw!!!!!!!!!!!!!!!!!!
maar daar nemen jullie vast geen genoegen mee.
Donderdag was het dan eindelijk zover,we waren zelfs een beetje zenuwachtig,alsof we op schoolreis gingen.
Er was ons verteld dat we naar een onbewoond eiland gingen zonder enige voorziening,dus ook geen toilet e.d.
De dag van te voren moesten we onze grote bagage alvast inleveren want die ging met een vrachtboot vooruit.

We werden naar Wageningen gereden achterin de laadbak van een pick-up over hobbelige wegen.
Maar we vonden alles leuk en prachtig.
In Wageningen aangekomen werden we verdeelt over twee speedboten.
We waren in het goede gezelschap van 1huisarts,1 chirurg, 2 zaalartsen,2 fysiotherapeuten,2psychologen en nog wat andere mensen.
De tocht met de speedboot duurde 6 uur.
Vlak voor het eiland waar wij onze bivak zouden gaan opzetten moesten we overstappen in andere boten omdat daar veel stenen in het water lagen die de speedboten konden beschadigen.
later konden we weer overstappen.
We moesten voor het donker op het eiland zijn anders konden we niets meer zien.
Uiteindelijk hebben we dat op het nippertje gered.
Toen we aankwamen was het nl. al schemerig.
We konden al zien dat we op een prachtig stukje Suriname waren.
maar eerst moesten we tenten gaan opzetten.
marian en ik hadden samen 1 tent, we kregen een zak met stokken en tentdoek en moesten maar zien.
We hoeven jullie niet te vertellen wat dat voor plaatje heeft opgeleverd.
Maar goed na een half uur is het ons toch met wat hulp gelukt.
Marian nog nooit gekampeerd en ik heb nog steeds een trauma na een griekenland vakantie met mijn liefje en een tent.
Luchtbedden opgeblazen en zo goed en zo kwaad als de ruimte dat toeliet onze spullen geinstaleerd.
Toen iedereen klaar was kregen we van de mensen die alvast vooruit waren gegaan met de bagage een heerijk maal met kip en rijst.
We hadden een generator bij ons voor verlichting ,en een gasbom om op te koken.
Na de maaltijd was het zover ,met je zaklamp het eiland over om een geschikte plek te vinden om onze behoefte te doen.
Uiteindelijk een geschikte boom gevonden.
Gelukkig geen slangen gezien die eerste avond, wel een giga grote pad die me recht aan zat te staren,verdere details zal ik jullie besparen.
Die nacht moest er gejaagd worden om ons maal voor de andere dag veilig te stellen.
Er mochten drie mensen mee ,doordat er veel animo was zijn wij in het kamp gebleven en hebben gezellig gekletst om vervolgens doodmoe in onze tent te vallen.
Na een ietwat onrustige nacht werd ik `s morgens wakker en was er heilig van overtuigd dat er een leeuw of een tijger naast de tent stond,maar het geluid kwam van een brulaap.
Dat lijkt heel veel op het gebrul van een leeuw.
Na het ontbijt van verse broodjes,kaas,pindakaas en roerei.zijn we het eiland(je) gaan bekijken.
Daar werden we stil van ,wat een prachtige natuur.
Het eiland lag in een rivier met allemaal hele grote keien waar stroomversnellingen doorheen gingen.
We hebben onze handoek op de keien gelegt en zijn in de stroomversnelling gaan zitten.
We voelden ons in Thermae 2000!
je moest heel goed vast houden aan de andere stenen anders werd je met de stroom meegesleurd,geweldig!!!!!
Wat iets minder was ,dat ons werd verteld dat er in de rivier ook piranja`s zwommen,maar dat we daar niet bang voor hoefden te zijn.
Ja ja,we bleven wel steoer zitten maar helemaal relaxt was ik toch niet meer.
Toen ik dus ook een knabbeltje aan mijn vinger voelde was ik sneller dan het geluid uit het water.
Men vertelde mij dat het w.s een krab geweest is.
Daarna ben ik er maar uitgegaan en heb ik schieten geleerd.
Ik heb niets kunnen raken maar vond het wel leuk om te doen, we moesten een fles op de rots proberen te raken.
`s middags zijn we met nog een aantal andere samen met 2jagers het regenwoud ingegaan om te jagen.
We waren net aangekomen toen een tropische regenbui ons overviel en binnen de kortste keren waren we doorweekt.
Maar wat een ervaring weer en wat knap dat de jagers zo goed de weg in het bos kunnen vinden.
We hebben gelukkig niets geschoten want we maakten w.s. teveel lawaai.
wEL ZAGEN WE een LUIAARD in de boom hangen.
We voelden ons echte bofkonten dat wij deze ervaring mochten meemaken.
Na een pittige tocht van zo`n twee uur over boomstronken en wortels en ander obstakels kwamen we weer terug in het kamp. en zijn we gaan baden in de rivier.
`s avonds stond er haas en vis op het menu die die nacht ervoor was gevangen.
`s avonds weer gezellig zitten kletsen.
De dag daarna hebben we weer genoten van de prachtige natuur en van de stroomversnelling,de knabbelende krabben namen we maar op de koop toe!
De natte kleren van de dag ervoor hebben we laten drogen op de stenen.
Je past je snel aan als er verder geen voorzieningen zijn.
Een van de vissers had op een gegeven moment een piranja gevangen die ik voor de foto even heb vast gehouden,wat een eng beest is dat zeg met die kleine scherpe tandjes.
De jagers hebben heel wat hazen ,konijnen en vissen gevangen die we niet allemaal hebben gegeten,deze werden mee naar huis genomen.
De zondag werd het tjd om weer op te breken en weer moe maar zeer voldaan en onder de indruk van alles wat we hebben meegemaakt naar huis te gaan.
Weer een prachtige boottocht van 6 uur over de rivier.
deze keer iets korter omdat we de stroom meehadden.
Om ongeveer 17.30u kwamen we thuis aan en dachten heerlijk te gaan douchen.
Maar in Nickerie had het vlak voor onze thuiskomst geregent en hadden we weer lekkage in huis.
Dus in plaats van te gaan douchen gingen we eerst dweilen.
Maar de douche was het toppunt van genot na zo`n trip die we allebei niet hadden willen missen.
We hebben genoten.

ps Marian dacht nog even een papagaai in het regenwoud te zien,maar dat was het shirt van de jager!

Tot gauw!!