de eerste kennismaking met mijn leerlingen

Hallo allemaal,

Omdat we nu nog geen verplichtingen hebben kunnen we jullie nog elke dag op de hoogte houden van onze avonturen.

Gisteren ben ik gebeld door een van mijn leerlingen die graag kennis met mij wilde maken.
Ik ga een groep meisjes praktisch begeleiden op de werkvloer,zowel in het "bejaardenhuis"als in de thuiszorg.
De thuiszorg moet nog helemaal worden opgezet,daar ga ik me samen met Rob in verdiepen.
De kennismaking met drie van de 5 dames was geweldig.
Ze waren erg enthousiast en wilde het liefst al aan de slag.
Maar dat gaat pas vanaf 5 oktober van start,want dan is de vakantie hier voorbij.
Zij volgen 2 dagen in de week een MBO opleiding verzorging.
Het zijn allemaal dames met kinderen,die altijd graag de zorg in wilde maar nooit de gelegheid hebben gehad.
vaak door familie omstandigheden of door het gebrek aan financiele middelen.
Volgende week ga ik met de dames naar Paramaribo om allerlei spullen in te kopen die nodig zijn voor de zorgverlening.
Men is hier niet gewend om met een agenda te werken,dus dat is iets wat ik ze zal moeten leren.
Tijd is in Suriname een rekbaar begrip.
Voor een of twee boodschappen ben je zomaar 2 uur bezig,of de winkel is dicht of "het is NET uitverkocht" of men spreekt je aan en gaan hun hele familie geschiedenis aan je vertellen.

Vandaag kwamen er 4 nieuwe net afgestudeerde studenten psychologie aan en die dachten naar hun woning te gaan,maar helaas deze was nog niet beschikbaar,allemaal heel gewoon hier.
Wij hebben ze toen mee naar huis genomen en ze wat te eten gegeven.
Later is er een tijdelijk onderkomen in het zuster Dankers Huis ( een huis voor verstandelijk gehandicapte kinderen.
Het is nu 20.00u.en Marian en ik zitten in het kantoor te emailen en de site bij te werken.
Het kantoor wordt `s avonds en `s nachts bewaakt door Nirmala.
Nirmala is een lichamelijk gehandicapte wat simpele vrouw met een hart van goud.
Zij woont in het Dankers Centrum.
Vanavond hebben wij voor het eerst kennis met haar gemaakt en wij werden dan ook innig begroet met omhelzig, heel schattig.

Marian en ik hebben onze draai al aardig gevonden en de dagen zijn zo voorbij.

Het volgende verhaal wil ik jullie niet onthouden:
We kwamen de eerste keer koffiedrinken op kantoor en Rob stelde ons aan iedereen voor.
Op een gegeven moment kwamen we in een kamer waar een groot kapmes lag,dat lag daar omdat er een BOA Constrictor binnen was geweest die moeilijk te pakken te krijgen was.
Uiteindelijk heeft Rob hem te pakken gekregen.
Dat was wel even slikken.

Ik moest van Marian vertellen dat zij vandaag helemaal alleen de corveedienst (lees ons huishouden) gedaan heeft omdat ik al een beetje aan het werk was.
Normaal doen we dat met zijn tweeen maar vandaag dus Marian alleen.

Tot slot nog:

Onze buurman wiens vrouw momenteel met haar moeder naar paramaribo is neemt het ervan en draait `s avonds hele leuke reggea muziek,praten is dan niet meer mogelijk dus swingen we maar mee.

We gaan zometeen heerlijk genieten van de wijn die we uiteindelijk hebben gevonden.
Men denkt waarschijnlijk dat we alcoholisten zijn, door de hysterische kreetjes die we slaakten bij het ontdekken van de wijn.

We hebben trouwens een persoonlijke waakhond (lees zwerfhond)die tot nu toe elke avond voor onze deur gaat liggen waken.
Roepnaam Flappie ivm zijn grote flaporen.

Onze fietsen liggen vast aan drie kettingen,die dan weer met een slot om een bank heen liggen.
garanties voor het niet stelen van de fietsen hebben we niet.

Onze andere buurman is een bankdirecteur die ons al een bankrekening aan wilde smeren.

Dat Marian dacht dat zij vanavond macaroni had gekookt zonder zich te bevuilen.
maar na een korte inspectie bleek ze zich toch te moeten verkleden omdat haar hele broek onder de macaroni zat.

Ik kan nog uren door gaan maar ik moet ook nog gaan e mailen.
Tot de volgende keer.